Kiswahili, watervallen en bitterballen

Hier weer een update vanuit Dar. Bedankt voor de reacties! En ja, ik hoop inderdaad dat mn ouders overgehaald kunnen worden om langs te komen :). Ondanks dat het regenseizoen nu begonnen is, is het nog steeds erg warm hier. Sommige buien duren erg lang en gaan gepaard met heftige onweersbuien. Heel veel straten lopen onder en zijn onbegaanbaar en ook het appartement is niet helemaal regenbestendig.

De taaltraining in Morogoro was goed en erg gezellig. We hadden een leuke groep met mensen uit de Filippijnen, België, UK, Kenia en China. Gelukkig ook nog een arts uit Nederland zodat ik het Wilhelmus op de laatste dag niet alleen hoefde te zingen. Ondanks het feit dat de drie docenten erg enthousiast waren, is mijn Swahili is nog steeds niet geweldig maar ik heb nu iig de basis door, hoe de werkwoorden vervoegd worden ed. Alhoewel ik het niet voor m’n werk gebruik, (iedereen met wie ik werk, is hoogopgeleid dus spreekt goed Engels) probeer ik het wel te gebruiken voor het onderhandelen over de prijs van een mango, jurk of bajajritje. Ik ga nog wel meer lessen nemen want als iemand antwoordt in Swahili ben ik de draad al snel kwijt.

Na Morogoro ben ik doorgereisd naar Dodoma, de hoofdstad van Tanzania. Vergeleken bij Dar is er in Dodoma niet erg veel te beleven, maar dat was juist wel weer relaxed en het koelt daar ’s avonds flink af dus dat is ook wel weer ‘s prettig slapen. In Dodoma heb ik de verschillende universiteiten bezocht en een workshop van INASP (International Network for the Availibility of Scientific Publications) bijgewoond. INASP is de medefinancierder van het project en de training die ik bijwoonde was er op gericht de schrijfkwaliteiten van Tanzaniaanse wetenschappers te verbeteren, zodat ze vaker kunnen publiceren en grants kunnen aanvragen. Op INASP’s website houd ik sinds kort ook een Engelstalig blog bij (www.inasp.info) dus misschien vinden jullie het ook leuk om dat te lezen, al is er wel behoorlijk wat overlap met m’n Nederlandse blog.

Na Dodoma heb ik nog uitgevers in Dar bezocht en n dag met een collega op en neer geweest naar Zanzibar om daar de universiteiten te bezoeken. Jaja dit tropische eiland met z’n witte stranden heeft maar liefst twee universiteiten! Erg leuk was dat het vliegtuig op de heenweg vol zat en ik op de stoel van de copiloot mocht zitten. De vlucht duurt maar twintig minuten helaas.

De weekenden zijn gevuld met daagjes naar het strand, boodschappen doen en een paar weken geleden ben ik verhuisd naar het appartement van Jaimi. Een verdieping omhoog en met haar kan ik goed opschieten dus dat is erg gezellig. We zijn ook met een groep een zaterdag naar Bagamoyo geweest. Een kustplaatsje op ongeveer 70km ten noorden van Dar, heel relaxed daar op het strand rondgewandeld terwijl de vissers terugkwamen met inktvis, pijlstaartroggen en gigantische vissen waar ik de namen niet van ken. Spelende kinderen in de oceaan die om het hardst HOW ARE YOU en MZUNGU (buitenlander) roepen en je uitlachen als je ze antwoordt. Die rare wazungu ook! Soms vind ik het wel lastig dat je altijd zo opvalt hier. Laatst gingen we een rondje joggen en werd er zelfs een foto van ons gemaakt. Zal niet de meest charmante foto geweest zijn. Ook heb ik soms moeite met de overgang van de wereld van expats en upper class Tanzanianen naar de smalle straatjes in Dar waar complete gezinnen een kamer delen en op straat koken en de was doen. Als vrijwilligers zitten wij er zo’n beetje tussenin en dan voelt het soms best vreemd als je een dag tussen de expats op de yacht club hebt doorgebracht en dan weer in onze straat terugkomt.

Eergisteren zijn we naar de documentaire “In the shadow of the sun” geweest. Deze film gaat over albino’s in Tanzania, zij worden niet alleen nageroepen en aangestaard maar ook uitgescholden en opgejaagd door ‘witch dokters’ die verkondigen dat de ledematen van albino’s rijkdom en welvaart zullen brengen. Nog steeds zijn albino’s gedwongen in beveiligde centra te wonen omdat ze anders niet kunnen gaan slapen zonder de angst dat ze ’s nachts worden aangevallen. Hele indrukwekkende documentaire. Na afloop was er een Q&A met de regisseur en de man en de jongen die van 2006-2012 gevolgd zijn.

Twee weken geleden heb ik de universiteiten in Mwanza bezocht. Mwanza ligt in het Noordwesten van Tanzania aan het Victoriameer en omdat dat slechts een nacht varen is van Bukoba (bij de grens met Uganda), heb ik tijdens het paasweekend een bezoekje gebracht aan andere VSO-ers die daar in de buurt in verschillende ziekenhuizen werken. Was erg leuk om ze weer te zien en de omgeving is prachtig. Achterop de pikipiki (motor) langs bananenbomen, winkeltjes, zwaaiende kindjes en complete gezinnen op hun paasbest gekleed naar een waterval gehobbeld. Aapjes staken de weg over, roofvogels cirkelden hoog in de lucht en er zaten zwarte kaketoes (daar leken ze tenminste op) in de bomen. De nachtboot terug had ik een eersteklas kaartje wat een stuk beter was dan de heenreis. In de tweedeklashutten deelde ik een oppervlak van twee bij drie meter met vijf volwassenen en een kind in krappe stapelbedjes, best claustrofobisch. Op de terugweg deelde ik de hut met maar een vrouw. Tijdens de overtocht verwachtte ik elk moment Leonardo DiCaprio en dansende Ieren aan te treffen, helaas niet gebeurd! Wel prettig dat er geen ijsbergen in Lake Victoria zijn natuurlijk.

Afgelopen woensdag was er een oranje feest in Dar ter ere van koningsdag en voordat het feest begon was er een receptie op de Nederlandse ambassade. Na het Tanzaniaanse en Nederlandse volkslied en de speech van de ambassadeur, heb ik mezelf volgepropt met kaas, bitterballen, haring en rookworst. Heerlijk! Omdat ik m’n kaartlezer van m’n fototoestel kwijt ben :(, nog geen foto’s van Bukoba en omgeving helaas.

Liefs,
Maaike